مرحوم حضرت آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی :
«گریه بر سیدالشهدا علیه‌السلام تولی است ، اما گریستن در عزای حضرت زهرا سلام‌الله علیها هم تولّی و هم تبرّی است».
در مراسم فاطمیه
بیشتر کارها با خودش بود
از جارو زدن تا چای دادن؛
برای تمیز کردن سرویس‌های بهداشتی
بیت‌الزهرا(سلام الله علیها) کارگر گرفته بودیم.
تا فهمید، رفت پایین، پیششان
نگذاشت کارگرها دست بزنند.
بعد همه را بیرون کرد،
قدغن کرد کسی پایین برود.
در را بست و مشغول تمیز کردن شد.
بعد از ۴۵ دقیقه آمد بیرون
یک نفس راحت کشید و گفت:
«آخیش؛ منم تونستم به عزاداری
حضرت‌زهرا(سلام الله علیها) یه خدمتی بکنم»
اللهم عجل لولیک الفرج بحق حضرت زینب سلام الله علیها
ضرورت توسل به حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
هرکدام در فکر حوائج شخصی خود هستیم و به فکر آن حضرت (امام زمان عجل‌الله فرجه) که نفعش به همه برمی‌گردد و از اهمّ ضروریات است، نیستیم!
آیت‌الله بهجت رحمت‌الله‌علیه
﷽
مرنج و مرنجان!
مرنج و مرنجان جمله‌ای کوتاه است ولی بار معنوی بالایی دارد و حیطه اخلاق را هدف قرار داده است.
به قول آقای دولابی خلاصه تمام علم اخلاق در همین دو کلمه مرنج ومرنجان است.
داستان زیر به توصیه شیخ حسنعلی نخودکی اشاره دارد:
آخوند ملاعلی همدانی که از علمای طراز اول همدان است روزی در مشهد خدمت حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی رسید و از ایشان تقاضای موعظه کرد.
حاج شیخ حسنعلی در جواب می‌گوید: «مرنج و مرنجان».
مرحوم آخوند ملاعلی همدانی می‌گوید: خب «مرنجان» راحت است، ما کاری می‌کنیم که خودمان را بسازیم و کسی را از خود ناراحت نکنیم، اهانت به کسی نمی‌کنیم، غیبت کسی را نمی‌کنیم و این را می‌شود انجام داد، اما «مرنج» را چکار کنیم؟ کسی به ما بدی می‌کند، غیبتمان را می‌کند، پولمان را می‌خورد، قهراً انسان رنجش پیدا می‌کند. می‌شود چنین چیزی که انسان نرنجد؟
فرمودند: «بله»
گفت: «چطور؟»
فرمود: «خودت را کسی ندان»، عیب کار ما همین‌جا است. ما خودمان را کسی می‌دانیم. به ثروتمان، به علممان، به ریاستمان، به هر چیزی می‌بالیم. لذا هیچ کس جرات ندارد به ما تو بگوید.
برمال و جمال خویشتن غرّه مشو
کان را به شبی‌برند و آن را به تبی
موعظه خوبان، ص ۷۱
