برخیز و شست و شو کن،
با اشک خود وضو کن،
تحصیل آبرو کن،
در پیشگاه یزدان
دور افکن این ریا را
وین کبر و این هوى را
یک دم بخوان خـدا را

نسیم،دانه را از دوش مورچه انداخت، مورچه دوباره آن را بر دوش گرفت و به خدا گفت: گاهی اوقات یادم می رود که هستی!
کاش بیشتر نسیم بوزد….

خداوندا…
مگذار آنچه را که حق می دانم،
به خاطر آنچه که بد می دانند، کتمان کنم…

حسین جان
دلم عاقبت بخیری میخواهد
زیر سایه پرچم

میان روضه…

از مکه به سمت کوفه
ازمدینه تا کربلا
تا بصره
تا تمامی دنیا…
صحنه آزمونی به وسعت تاریخ گسترده بود
صحنه ای که هنوز هم چراغهایش روشن است و ما بازیگران اوییم!
باران فرو می ریزد و ما با چتر رد می شویم…
غافل از اینکه بفهمیم خاصیت باران را