رسم شیفتگی

یک نگاه در خانه خود بکنید. هر عیبی هم دیدید یک نگاهی به داخل خانه بکنید مبادا در خانه ی آدم چنان چیزی باشد. مایه اش یک استغفار است. خداوند کسی را که به خانه خودش نگاه کند دوست دارد . هر وقت هم جمالی ،ادبی ،اخلاصی ،صفایی، وفایی، شجاعتی یا سخاوتی در کسی دیدی خودت را هم یک نگاه بکن. اگر دیدی خودت هم داری، خدا را شکر می کنی؛ ضرر نمی کنی. هر چه در بیرون دیدی عبرت بگیر و در خانه ، در قلب و نَفْس خودت نگاهی بکن . این ها راه و وسیله ی نجات و هدایت و رشد است . خیلی هم سریع است .

خداوند به این بنده یک امیدی داده است که موجب می شود زیاد با شما صحبت کنم و ناامید نشوم، اگرچه تقریباً جای ناامیدی هست. اما صورتاً مأیوس نکرده است و نمی کند. اما نگذاریم خدای ناکرده محروم بمانیم و بهره نبریم. خداوند خیلی به من امید داده است. اولاً کلام مال خودش است. خودش برای من و شما خیر خواسته است و می خواهد با من و شما ور برود و چون خودش می خواهد، قادر است که یک شبه کار ما را بسازد. من به این امید هستم والا می دانی که از این شهر به آن شهر ، در صورت ظاهر خیلی راه است. همان طور که خیلی نزدیک است، خیلی هم دور است. این طور نیست؟

میان ما و عالم امر یک شیشه بیشتر فاصله نیست. اگر شیشه را بشکنیم خیلی نزدیک است اگر شیشه را نشکنیم، هزار سال ،ده هزار سال، صد هزار سال هم باز بس نیست . به قدر یک نخ است . اگر هیچ توجه نکنیم که این شیشه را بشکنیم و در صدد برنیاییم که این نخ و پرده و حجاب را برداریم، خوب است چند هزار سال در آن بمانیم؟ یک میلیون سال؟ ده میلیون سال ؟ هر چه بگوییم باز هم کم است. وقتی که در صدد پاره کردن آن نباشیم و در ذهنمان هیچ نقشه ای نباشد و قصدمان این نباشد، باید پشت این پرده مرتباً تشنگی بخوریم و آب هم آن طرف باشد؛ ولو اینکه آب آب هم کنیم.

طوبای محبت ۳ ص ۱۱۷

بیشتر بخوانید

نظر دهید »