​شبتون امام زمانی التماس دعای فرج    

​بسم الله الرحمن الرحیم اِلهی عَظُمَ الْبَلاءُ ، وَبَرِحَ الْخَفاءُ ، وَانْکَشَفَ الْغِطاءُ ، وَانْقَطَعَ الرَّجاء وَضاقَتِ الاْرْضُ ، وَمُنِعَتِ السَّماءُ واَنْتَ الْمُسْتَعانُ ، وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکى ، وَعَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ والرَّخاءِ ؛ اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد ، اُولِی الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ ، وَعَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُم فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ ؛ یا مُحَمَّدُ یا عَلِیُّ یا عَلِیُّ یا مُحَمَّدُ اِکْفِیانی فَاِنَّکُما کافِیانِ ، وَانْصُرانی فَاِنَّکُما ناصِرانِ ؛ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ ؛ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی اَدْرِکْنی ، السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ ، الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَل ؛ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِهِ الطّاهِرینَ  

​یه_سلام_دوباره

براے کسایے که

قلبشون کبوتر حــــرمه

کسایے که

دلشون با اسم امام مهربون آروم مے‌گیره

عاشقانه و با شوق،

زمزمه کن صلوات خاصه امام رضا (ع) رو:

اللهّـــمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضـا

المرتَضی، الامــام التّقی النّقی و حُجَّتکَ

عَلی مَنْ فَــوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری

الصّدّیق‌ الشَّهید صَلَوةً کثیرَةً تامَة زاکیَةً

مُتَواصِلــةً مُتَواتِـــرَةً مُتَرادِفَـــه کافْضَل

ماصَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ

 آیـت الـله مجتهــدی (ره) :  هیچ دعایی را کوچک نشمارید، شاید استجابت در همان دعا باشد.

 بعد از هر نماز دست خود را بلند کن و حاجت از خدا بخواه، هرکس بعد از نماز یک دعا پیش خدا دارد که حاجت بگیرد،‌آن وقت بلند می شود و میرود.

 تا نماز خود را خواندی بلند نشو، برو و تعقیبات بخوان،‌دعا بخوان.  

همانطور که بادبادک بدون دنباله بالا نمی رود،‌نمازم بدون تعقیبات بالا نمی رود.

 بعد از نماز حتما تعقیبات بخوان، بنشین در ِ خانه خدا و گدایی کن و حاجت بخواه  

انسان باید در گدایی از خدا سماجت کند، خود خدا می فرماید: «اُدعوُنی اَستَجِب لَکُم»  شما بخوانید مرا، من دعایتان را مستجاب می کنم

 چرا از عبادت لذّت نمی بریم؟

 حضرت آیت الله جوادی آملی فرمودند:

 اگر انسان مریض،شیرین ترین و خوشمزه ترین گلابی و میوه راهم بخورد،لذّت نمی برد..

 در بُعد معنوی و عبادت هم این گونه است.

 کسی که ((فی قلوبهم مرض)) یعنی قلبش بیمار است، از نماز و عبادت لذّت نمی برد و گاهی هم خسته می شود.

بیماری قلب همان گناهان است.

تا انسان گناه را ترک نکند ، علاوه بر این که از عبادت لذّت نمی برد،بلکه خسته هم می شود.

اللهم الرزقنا توفیق طاعه و بعد المعصیه…