دور از گناه باش!
در صحرا هیزم های بزرگ را با هیزم های کوچک و ریز روشن می کنند. گناهان بزرگ هم با گناهان کوچک شروع می شوند. به همین خاطر است که قرآن کریم روی گناهان ریز و کوچک حساسیت نشان داده و می گوید: اگر به سراغ شرّ و شرارت بروید هر چند کم و ناچیز نتیجه آن را خواهید دید:
مَن یَعمَل مِثقالَ ذَرَةٍ شَرّاً یَرَه؛ و هر که هموزن ذرّه اى بدى کند [نتیجه] آن را خواهد دید.
﷽
راستی چقدر بخدا بدهکاریم؟!؟!
✍ بعد از اینکه یک مرد 93 ساله در ایتالیا از بیمارستان مرخص می شود، به او گفته شد که هزینه یک روز ونتیلاتور (دستگاه تنفّس مصنوعی) بیمارستان را بپردازد. پیرمرد به گریه افتاد. پزشکان به او دلداری دارند تا بخاطر صورتحساب بیمارستان گریه نکند. ولی آنچه پیرمرد در جواب گفت، همه پزشکان را گریه انداخت
پیرمرد گفت: “من به خاطر پولی که باید بپردازم گریه نمی کنم. تمام پول را خواهم پرداخت.” گریه من بخاطر آن است که 93 سال هوای خدا را مجانی تنفس کردم، و هرگز پولی نپرداختم. در حالیکه برای استفاده از دستگاه ونتیلاتور در بیمارستان به مدت یک روز باید اینهمه بپردازم. آیا می دانید چقدر به خدا مدیون هستم؟ من قبلاً خدا را شکر نمی کردم” سخنان آن پیر مرد ارزش تأمل دارد. وقتی هوا را بدون درد و بیماری آزادانه تنفس می کنیم، هیچ کس هوا را جدی نمی گیرد.
این داستان ما را به یاد درسی از گلستان سعدی انداخت: «منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمت شکری واجب…»
امام صادق(علیه السلام):
مقدّرات در شب نوزدهم تعیین،
در شب بیست و یکم تأیید
و در شب بیست و سوم امضا می‌شود
کافی ، ج4، ص 159
التماس دعا
﷽
یک_آیہ_در_روز
«وَالَّذِینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ»
و آنها که به کتاب (خدا) تمسّک جویند و نماز را برپا دارند، (پاداش بزرگى خواهند داشت. زیرا) ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم کرد.
(سوره مبارکه اعراف/ آیه 170)
﷽
با «ابن ملجم» مهربان باش
✍ امام علی علیه السلام وقتی به هوش آمدند، نگاهشان به «ابن‌ملجم» افتاد که دست هایش را بسته بودند. امیرالمومنین با صدایی ضعیف فرمودند: «ای ابن ملجم! جنایتی هولناک مرتکب شدی. آیا برای تو امام بدی بودم که این گونه مرا پاداش دادی؟ آیا به تو احسان نکردم؟»
سپس امام علی علیه السلام به امام حسن علیه‌السلام فرمودند: «پسرم! با اسیر خود مدارا کن و درباره‌ی او رحمت و مهربانی پیش‌گیر. آیا نمی‌بینی که چشم‌های او از ترس چگونه گردش می‌کند و دلش مضطرب است؟!»
امام حسن علیه السلام فرمودند:
«او به شما ضربت زده و دل ما را به درد آورده، ولی دستور می‌دهید با او مدارا کنیم؟»
امام علی علیه السلام فرمودند:
«آری پسرم! ما از اهل بیت رحمت و مغفرتیم. به حقی که به گردن تو دارم، از آن چه خود می‌خوری، به او بخوران و از آن چه خود می‌آشامی، به او بیاشام. او را به غل و زنجیر مکش و دست‌هایش را نبند»
بحارالانوار - جلد 42 - صفحه 287
منتهی الآمال - جلد 1 - صفحه 187
