﷽
چند وقت پیش از آقا پرسیدم: «چطور می شود امام زمان را درک کرد؟» گفتند: «زیاد قرآن بخوانید و به قرآن زیاد نگاه کنید.» از وقتی این حرف را زدند، قرآن خواندن روزانه ام ترک نشده بود؛ اما امروز خیلی دلم گرفت. با خودم گفتم: «توی این مدت، چرا نباید یک حس نزدیکی به امام زمان داشته باشم؟»
بعد از جلسه، بدون اینکه حرفی بزنم، آقا برگشتند به من گفتند: «چشم آدم باید مواظب باشه. اگر کسی میخواد آقا امام زمان عجل الله فرجه رو ببینه، باید مواظب چشمش باشه که گناه نکنه.»
سرم را انداختم پایین. حساب و کتاب چشم هایم خیلی وقت بود از دستم در رفته بود. (براساس خاطره یکی از اطرافیان آیت الله بهجت)
? در خانه اگر کس است، ص ۴٣
الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج
﷽
دیدار دانشجوی شراب خوار با آیت الله بهجت(ره)
وقتی رسیدیم پیش آقای بهجت…بچه ها تک تک ورود میکردن و سلام میگفتن، آقای بهجت هم به همه سلامی میگفت…منتظر بودم آقای بهجت به من نگاهی بکنن…اما اصلا صورتشون رو به سمت من برنمیگردوندن…در حالی که بقیه رو تحویل میگرفتن…یه لحظه تو دلم گفتم:"میگن این آقا از دل آدما هم میتونه خبر داشته باشه…تو با چه رویی انتظار داری تحویلت بگیره؟ تو که میدونی چقدر گند زدی…!”
خلاصه خیلی اون لحظه تو فکر فرو رفتم…تصمیم جدی گرفتم که دور خیلی چیزا خط بکشم، وقتی برگشتیم همه شیشه های مشروب رو شکستم، کارامو سروسامون دادم، تغییر کردم، مدتی گذشت، یکماه بود که روی تصمیمی که گرفته بودم محکم واستادم، از بچه ها شنیدم که یه عده از بچه های دانشگاه دوباره میخوان برن قم، چون تازه رفته بودم با هزار منت و التماس قبول کردن که اسم من رو هم بنویسن…
دم در سرم رو پایین انداخته بودم، تو حال خودم بودم که دیدم بچه ها صدام میکنن: “حمید حمید! حاج آقا باشماست.” دیدم آقای بهجت به من اشاره میکنن که بیا جلوتر…درگوشم گفتن:
یکماهه که امام زمانت رو خوشحال کردی.
بہ‌‌رفیقش‌پشت‌تلفن‌گفت:
ذکر"الهےبہ‌رقیــہ"بگومشکلت‌حل‌میشہ
رفیقش‌یك‌تسبیح‌برداشت
بہ‌ده‌تانرسیده
دوستاش‌زنگ‌زدن‌وگفتن‌سفر
کربلاش‌جورشده…!
سِـن‌شُھَـدٰارودیدۍمَشتـۍ!؟
بعضـۍهاشون‌خـیلی‌جَ‌ـوون‌بودن!
چـۍمیشـه‌یڪی‌توی‌این‌سِـن‌شَھـید‌میشـه
وَیڪی‌هَم….
حواسمون‌بـآشہ‌رفقا
-یٰا رَبّ؟
+جانم؟
-أَسْئَلُکَ أَنْ تَقْذِفَ رَجائِکَ فِى قَلْبِى حَتّى لایَکُونَ لِى هَمٌّ وَ لا شَغَلٌ غَیْرُک.
«از تو مى‌خواهم امیدت را در قلبِ من بیفکنى تا جز تو به هیچکس فکر نکنم…»
تفسير_قرطبى،ج۵،ص۳۳۷۳
