هنوز من هستم
می دانم هر از گاهی دلت تنگ می شود
همان دل های بزرگی که جای من در آن است ،
آن قدر تنگ می شود که حتی یادت می رود من آنجایم …
دلتنگی هایت را از خودت بپرس و نگران هیچ چیز نباش!
هنوز من هستم …
هنوز خدایت همان خداست!
هنوز روحت از جنس من است!
اما من نمی خواهم تو همان باشی!
تو باید در هر زمان بهترین باشی.
نگران شکستن دلت نباش!
می دانی؟ شیشه برای این شیشه است چون قرار است بشکند.
و جنسش عوض نمی شود …
و می دانی که من شکست ناپذیر هستم …
و تو مرا داری … برای همیشه!
چون هر وقت گریه می کنی دستان مهربانم چشمانت را می نوازد …
چون هر گاه تنها شدی، تازه مرا یافته ای …
چون هرگاه بغضت نگذاشت صدای لرزان و استوارت را بشنوم ،
صدای خرد شدن دیوار بین خودم و تو را شنیده ام.
درست است مرا فراموش کردی، اما من حتی سر انگشتانت را از یاد نبردم!
دلم نمی خواهد غمت را ببینم …
می خواهم شاد باشی …
این را من می خواهم …
تو هم می توانی این را بخواهی. خشنودی مرا.
من گفتم : وجعلنا نومکم سباتا (ما خواب را مایه آرامش شما قرار دادیم)
و من هر شب که می خوابی روحت را نگاه می دارم تا تازه شود …
نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را می فشارد.
شب ها که خوابت نمی برد فکر می کنی تنهایی ؟
اما، نه من هم دل به دلت بیدارم.
فقط کافیست خوب گوش بسپاری.
و بشنوی ندایی که تو را فرا می خواند به زیستن …
امام حسن عسکری علیه‌السلام:
خيرُ إخْوانِكَ مَن نَسي ذنبَكَ إليهِ؛
بهترين برادر تو آن كسى است كه گناه و خطاى تو را به خود، فراموش كند.
بحار الأنوار،ج۷۸، ص۳۷۷، ح۳
قال مولا صاحب العصر و الزمان” عليه السلام” :
ليَعمَل كُلُّ امْرِءٍ علَى ما يُقَرَّبُ مِن مَحَبَّتِنا ؛
هر يك از شما بايد كارى كند كه با آن به محبّت ما نزديك شود .
بحار الأنوار ، ج 53 ، ص 176 .
امام_مهربان_زمانم
ظهورڪن نگارمن،بيا ڪہ ازسرشعف
فداےقامتٺ ڪنم دوچشم اشڪبار را
تمام لحظہ هاے من فداے يڪ نگاه تو
بياو پاڪ ڪن ز دل حدیث انتظار را
اللهـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرج
امیرالمؤمنین علی علیه السلام :
و قَالَ (عليه السلام): لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ
و درود خدا بر او فرمود: مومن باید شبانه روز خود را به سه قسم تقسیم كند، زمانی برای نیایش و عبادت پروردگار، و زمانی برای تامین هزینه زندگی، و زمانی برای واداشتن نفس به لذتهایی كه حلال و زیباست.
نهج_البلاغه، حکمت ۳۹۰
