بارالها..?

 آنکه تو را ندارد چه دارد؟
و آنکه تو را دارد چه ندارد؟

 ای همه‌ی دار و ندارم از تو
روزم را با توکل بر
لطف بی کرانت آغاز می‌کنم،

 امروزم را پر از خیر و برکت بگردان.
الهی به امید تو 

طبق هرروز

بردن نام حسین بن علی میچسبد:

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ وَعَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللهِ اَبَداً ما. بَقیتُ وَبَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ، اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَعَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَعَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

یه_سلام_دوباره

براے کسایے که
قلبشون کبوتر حــــرمه 
کسایے که
دلشون با اسم امام مهربون آروم مے‌گیره 

امشب هم،
عاشقانه و با شوق،
زمزمه کن صلوات خاصه امام رضا (ع) رو:

اللهّـــمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضـا
المرتَضی، الامــام التّقی النّقی و حُجَّّتکَ
عَلی مَنْ فَــوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری
الصّدّیق‌ الشَّهید صَلَوةً کثیرَةً تامَة زاکیَةً
مُتَواصِلــةً مُتَواتِـــرَةً مُتَرادِفَـــه کافْضَل
ماصَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ 

عید هم گذشت!!
سبزه‌ها در میهمانی سفره‌های هفت‌سین
زرد شدند و ماهی‌های قرمز در حصار تنگ‌های بلورین ، غریبانه مُردند و این قصه‌ی غصه‌های ماست…
عیدهای بغض آلود بی دلخوشی!!

یابن الحسن

بیا و هر روزمان را عید کن
بیا و از تلاطم
نا امید کننده‌ی تکرارها رهایمان کن…

 وجود ما درخت خشکی است که خدا باید آن را زنده کند؛ اما برای این روییدن کاری هم بر عهده ماست! باید خود را تکانی دهیم تا خدا ما را برویاند!

 خدای متعال به مریم سلام الله علیها فرمود:

﴿هُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ اَلنَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیًّا﴾[1]

این تنه نخل را به طرف خود تکان ده تا رطب تازه‌ای بر تو فرو ریزد!
 ما نیز باید خود را از حیات پست غرق در غفلت تکان دهیم تا خدا نیز همانگونه ڪه درخت خشک را برای مریم سلام الله علیها سبز کرد ما را نیز برویاند!

 به اذن خدا خودت را تڪانی بده تا زنده شوی!

[1] سوره مریم، آیه 25.