قطاری سوی خدا میرفت…
و همه ی مردم سوار شدند .
اما وقتی به بهشت رسیدند..
همگی پیاده شدند…
و فراموش کردند که …
مقصد خدا بود نه بهشت.
آیت الله مجتهدی (ره) :
وقتی مومنی را دفن می کنند خدا به او می گوید ؛ بنده ی من تنهایت گذاشتند؟! غصه مخور منم انیس تو، خوش به حال آن بنده ها.
ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ : ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﺮﺩﻥ فرزند ﭼﯿﺴﺖ؟
ﮔﻔﺖ: با ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣانند ﻓﺮﺯﻧﺪ یکی از بستگان یا همسایگان رفتار
ﮐﻦ،
ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﮕﻮﻧﻪ؟
ﮔﻔﺖ: مثلا ﻭﻗﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ
ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯿﮕﺬﺍﺭﯼ،
ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ،
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﯿﻒ ﻭ ﻧﻤﺮﺍﺕ
ﺍﻭ ﻧﻤﯿﺮﻭﯼ،
ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﻉ ﻏﺬﺍ ﻧﻈﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﯽ،
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ،
ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺟﻮﯾﺎ ﻣﯿﺸﻮﯼ،
ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﺩﻋﻮﺍ ﻧﻤﯿﮑﻨﯽ،
ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ
ﺗﻮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﯾﮑﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ،
ﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ، ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﺁﻓﺮﯾﻨﺪ ﻧﻪ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ
فقط خداست که …
میشود با دهان بسته صدایش کرد…
میشود با پای شکسته هم
به سراغش رفت…
تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر برمیدارد…
تنها کسی است که
وقتی همه رفتند می ماند…
وقتی همه پشت کردند آغوش میگشاید…
وقتی همه تنهایت گذاشتند
محرمت میشود…
و تنها سلطانیست که …
دلش با بخشیدن آرام می گیرد،
نه با تنبیه کردن…!
همیشه و همه جا…
