قال رسول اللّه صلى الله علیه و آله:

یُفتَحُ لِلعَبدِ یَومَ القِیامَةِ عَلى کُلِّ یَومٍ من أیّامِ عُمُرِهِ أربَعٌ وعِشرونَ خِزانَةً عَدَدَ ساعاتِ اللَّیلِ والنَّهارِ فَخِزانَةٌ یَجِدُها مَملُوءَةً نوراً وسُرورا فَیَنالُهُ عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَرَحِ وَالسُّرورِ ما لَو وُزِّعَ عَلى أهلِ النّارِ لأََدهَشَهُم عَنِ الإِحساسِ بِأَلَمِ النّارِ ، وهِیَ السّاعَةُ الَّتی أطاعَ فیها رَبَّهُ ، ثُمَّ یُفتَحُ لَهُ خِزانَةٌ اُخرى فَیَراها مُظلِمَةً مُنتِنَةً مُفزِعَةً فَیَنالُهُ مِنها عِندَ مُشاهَدَتِها مِنَ الفَزَعِ والجَزَعِ ما لَو قُسِمَ عَلى أهلِ الجَنَّةِ لَنُغِّصَ عَلَیهِم نَعیمُها ، وهِیَ السّاعَةُ الَّتی عَصى فیها رَبَّهُ ، ثُمَّ یُفتَحُ لَهُ خِزانَةٌ اُخرى فَیَراها خالِیَةً لَیسَ فیها ما یَسُرُّهُ ولا ما یَسوؤُهُ ، وهِیَ السّاعَةُ الَّتی نامَ فیها أوِ اشتَغَلَ فیها بِشَیءٍ مِن مُباحاتِ الدُّنیا ، فَیَنالُهُ مِنَ الغَبنِ وَالأَسَفِ عَلى فَواتِها حَیثُ کانَ مُتَمَکِّناً مِن أن یَملأََها حَسناتٍ ما لا یوصَفُ ، ومِن هذا قَولُهُ تَعالى : «ذَ لِکَ یَوْمُ التَّغَابُنِ» التغابن : 9 .

 پیامبر خدا صلى الله علیه و آله می فرمایند:

در قیامت ، براى هر روز از ایّام عمر بندگان ، 24 پرونده به تعداد ساعت هاى شبانه روز ، گشوده مى شود . [بنده ،] پرونده اى را پُر از روشنى و شادى مى یابد و از دیدنش چنان شادى و فرح به وى دست مى دهد که اگر بر دوزخیان تقسیم شود ، احساس کردن رنج آتش را از آنان ، بازمى دارد ، و این ، ساعتى است که پروردگارش را در آن ، اطاعت کرده است . سپس ، پرونده اى دیگر گشوده مى شود و [بنده] آن را تاریک ، بدبو و ترس آور مى بیند و از مشاهده اش چنان بى تابى و ترس به وى دست مى دهد که اگر بر بهشتیان تقسیم گردد ، خوشى را از آنان ، باز مى ستانَد و این ، لحظه هایى است که پروردگارش را در آن ، نافرمانى کرده است . سپس ، پرونده اى دیگر برایش گشوده مى شود و آن را تُهى مى بیند؛ نه چیزى در آن است که او را شادمان کند ، و نه چیزى که ناراحت سازد ، و این ، ساعتى است که خوابیده و یا به کارهاى مباح دنیایى سرگرم بوده است . آن گاه ، به جهت از دست دادن این لحظه ها ، احساس حسرت و تأسّف به وى دست مى دهد؛ چرا که مى توانست آن را از نیکى هاى بى شمار ، پُر سازد و این سخن خداوند : (آن [روز] ، روز حسرت خوردن است) بدین اشاره دارد .

عدّة الداعی : ص 103 .

دارد زمــانِ آمـدنـٺ
دیـــر مےشــود…

اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج 

سلام مولای مهربان من ..

میدانستی تمام ثانیه های حضورم در هستی با حضورت در هستی گره خورده …
آنچنان با منی که گاهی خودم را هم فراموش می کنم ..
نمی دانم من تو را بی نهایت دوستدارم یا تو من را
.. اما فکر کنم - تو - بیشتر من را دوستداری
چرا که اکثر اوقات فکرت را ، یادت را ، خیالت را ،
صدای قدم هایت را ،
شور جاریه حضورت را به سراغ دل من میفرستی
که بدانم چقدر به یاد من هستی و مرا دوست داری ..
جانم به قربان دل مهربانت مولای من ..

می دانم این هزار سال را هم بهانه ی دوست داشتنم
در پرده ماندی که انسان شوم و به نزدیکیه دروازه ی انتظارت برسم ..

کاش من هم ترا همین اندازه دوست می داشتم
تا لااقل یک سال، نه یک ماه نه یک هفته نه یک روز نه یک ساعت را با یاد تو بگذرانم ..
برایم دعا کن مولای من که تا آمدنت ،

من ، هم به شکوه انسانیت برسم

  
 از امام صادق (ع) پرسیدند 

 یوم الحسره، کدام روز است که خدا می فرماید: بترسان ایشان را از روز حسرت
.
 حضرت جواب دادند: آن روز قیامت است که حتی نیکوکاران هم حسرت می خوردند که چرا بیشتر نیکی نکردند.

پرسیدند: آیا کسی هست که در آن روز حسرت نداشته باشد؟

حضرت فرمودند: آری، کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا صلوات فرستاده باشد.

( وسائل الشیعه/ج7 )

اللهم صل علی محمد وآل محمد و عجل فرجهم