برایم نوشته بود :
گاهی اوقات دستهایم به آرزوهایم نمی رسند شاید چون آرزوهایم بلندند …

ولی درخت سرسبز و شاداب صبرم می گوید :
امیدی هست چون خدایی هست … آری و چه زیبا نوشته بود !
همواره با خود تکرار میکنم امیدی هست ؛ چون خدایی هست

همیشہ امیدتان بہ خدا باشد
نہ بندگانش

چون امید بستن بہ غیر خدا همچون خانہ عنڪبوت است:

سست، شکننده و بے‌اعتبار

خدابرایتان کافیست درهمہ حال بہ او اعتمادکنید….