گویند:
دهقانی مقداری گندم در دامن لباس پیرمرد فقیری ریخت پیرمرد خوشحال شد و گوشه های دامن را گره زد و رفت!
درراه با پروردگار سخن می گفت:

( ای گشاینده گره های ناگشوده، عنایتی فرما و گره ای از گره های زندگی ما بگشای )

در همین حال ناگهان گره ای از گره هایش باز شد و گندمها به زمین ریخت!

او با ناراحتی گفت:

من تو را کی گفتم ای یار عزیز
کاین گره بگشای و گندم را بریز!
آن گره را چون نیارستی گشود
این گره بگشودنت دیگر چه بود؟

نشست تا گندمها را از زمین جمع کند درکمال ناباوری دید دانه ها روی ظرفی از طلا ریخته اند!

ندا آمد که:

 تو مبین اندر درختی یا به چاه
 تو مرا بین که منم مفتاح راه

استاد‌پناهیان میگفت:
“دنیا محلِ داد و ستد است!
یعنی در ازای داشتنِ یک‌چیز باید از یک‌چیز دیگرت بگذری…! “

این روزها، مدام این سوال تو ذهنم مرور می‌شه…!
حُـسین‌‌ جان…؛
در ازاۍ داشتنِ کدام آرزو یا خواسته‌یِ دنیائی‌مان؛
” اربعین” کربلایت را دادیم… :)
آھ حسین علیه السلام…

من‌الغریب‌الی‌الحبیب…

ایمان دارم که قشنگترین عشق
نگاہِ مهربانِ خداوند
به بندگانش است…
زندگی را به او بسپار
و مطمئن باش تا وقتی که
پشتت به خدا گرم است
تمام هراس های دنیا خندہ دار است

خــــــــــدایا دریاب این بنده ات را…
بنده اے کہ تو خنده هاش گفت：
خـــــــــــــــدایا شـــــــــــکرت !!
و تو گریہ هاش گفت：
خــــــــدا بــــــــــزرگه !!

فرشتگان روزی از خدا پرسیدند؟

خدایا تو که بشر را اینقدر دوست داری غم را دیگر چرا افریدی؟

خداوندفرمود:غم را بخاطر خودم افریدم چون این مخلوق من که خوب میشناسمش تا غمگین نباشد یاد خالق نمی کند!!