برای ساختن خانه وقت داریم، برای ساختن خودمان نه!

حضرت «آیت‌ الله بهاءالدینی» می‌فرمودند: «این‌قدر که برای ساختن خانه وقت و هزینه صرف می‌کنیم و زحمت می‌کشیم، برای خودمان وقت نگذاشتیم و اگر برای خودمان به این اندازه وقت می‌گذاشتیم، کار ما اصلاح می‌شد.»

هنگامی که انسان قصد ساختن خانه دارد، دغدغه‌های مختلفی پیدا می‌کند؛ از زمان شروع کار و در حین کار تا این‌که این خانه به نتیجه برسد؛ ولی به ساختن خودمان این توجه را نداریم.

 از کتاب ادب_عاشقیص ۳۰

خداوند عزّوجلّ فرمودند:

ای فـرزنــد آدم!

خـودت را محـو عبـــادت مـن کـن

تا دلت را لبریز از بی نیازی کنم.

کافی ، جلد۲ ، صفحه۸۳ 

مرحوم علامه طباطبائی:

عناوین دنیوی، اگر وفا و دوام داشته باشند تا لب گورند و نوعاً هم، بی‌وفا هستند، بعد از آن مائیم و ابدِ ما.

رزق چیست؟

زمانی که خواب هستی و ناگهان، به تنهایی و بدون زنگ زدن ساعت بیدار می‌شوی؛ این بیداری، رزق است، چون بعضی‌ها بیدار نمی‌شوند.

زمانی که با مشکلی رو به رو می‌شوی، خداوند صبری به تو می دهد که چشمانت را از آن بپوشی، این صبر، رزق است.

زمانی که در خانه لیوانی آب، به دست پدر یا مادرت می‌دهی، این فرصت نیکی کردن، رزق است.

گاهی اتفاق می‌افتد که در نماز حواست با گفته‌هایت نباشد. ناگهان به خود می‌آیی و نمازت را با خشوع می‌خوانی. این تلنگر، رزق است.

یکباره یاد کسی میفتی که مدتهاست از او بی‌خبری و دلتنگش می‌شوی و جویای حالش. این یادآوری، رزق است.

رزق واقعی، رزق خوبی‌هاست‌!
نه ماشین نه درآمد، اینها رزق مال است که خداوند به همه‌ی بندگانش می‌دهد! اما رزق خوبی‌ها را، فقط به دوستدارانش می‌دهد.

و در آخر… همین که عزیزانتان هنوز در کنارتان هستند و نفس‌شان گرم است و سلامت؛ این بزرگترین رزق خداوند است.

• علامه حسن زاده آملی

آیت اللہ مجتهدے تهرانے(ره):

عیب ڪار ما همین است،

ما خودمان را ڪسے مےدانیم،

بہ صفتمان،بہ علممان،بہ ریاستمان، مےنازیم و خود را شخصیتے مےبینیم.

شیخ نخودڪے فرمودند:

خود را ڪسے ندان!