به مناسبت این ایامِ برفی بریم یه حدیث_زیبا بخونیم.
پیامبر ِ مهربانی ها ﷺ فرمودند:
الشِّتَاءُ رَبِیعُ الْمُؤْمِنِ یَطُولُ فِیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَی قِیَامِهِ وَ یَقْصُرُ فِیهِ نَهَارُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَی صِیَامِهِ
زمستان بهار مومن است؛ از شب های طولانی اش برای شب زنده داری، و از روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره می گیرد.
وسائل الشیعه، ج ۷ ، ص۳۰۲
امام حسین (علیه السلام)، هنگامی که به ایشان گفته شد: ای فرزند پیامبر خدا! چگونه صبح کردی؟
فرمودند : صبح کردم، در حالی که پروردگارم بر فراز من و آتش، جلوی من است و مرگ، مرا می‌جوید و حساب، مرا احاطه کرده است و من، در گروِ عمل خویشم.
نه آنچه دوست دارم، می‌یابم و نه می‌توانم آنچه را ناخوش دارم، از خود برانم.
کارها به دست غیرِ من است.
اگر بخواهد، عذابم می‌کند و اگر بخواهد، از من درمی گذرد. پس کدام فقیر، فقیرتر از من است؟
الأمالی للصدوق: ص ۷۰۷ ح ۹۷۱ و من لا یحضره الفقیه: ج ۴ ص ۴۰۴ ح ۵۸۷۳
امام حسین علیه السلام
هر كس رضايت خدا را بجويد ، هر چند مردم را خوش نيايد ، خداوند ، امور مردم را [كه از ناحيه آنان، او را تهديد مى كنند] كفايت مى كند و هر كس رضايت مردم را با ناراضى كردن خدا بطلبد ، خدا او را به مردم وا مى گذارد!
امالی صدوق : ص ۲۶۸
امـام صـادق (عليه السلام) فرمـودند:
مانند ارباب به عيوب ديگران نگاه نکنید ، بـلكه چـون بنـده اى متـواضع، عيب هاى خود را وارسى كنيد.
تحف العقول/ 295
