امام مهدى علیه‌السلام:
إنَّ اللّه َ بَعَثَ مُحَمَّدا رَحمَةً لِلعالَمینَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ

 خداوند محمّد را برانگیخت تا رحمتى براى جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.

 بحارالأنوار، ج 53، ص 194
‌

امام على عليه السلام

هيچ نعمت و زندگانى خرّمى از ميان نرفت،
مگر به سبب گناهانى كه انجام دادند؛
به راستى كه خداى هرگز به بندگان ستم نمى ورزد.

 تحف العقول، ص۱۱۴

امام علی(علیه السلام) فرمودند:

فقر، دین انسان را ناقص، عقل و اندیشه او را آشفته، مردم را نسبت به او ، و او را نسبت به مردم بدبین می سازد. از دست رفتن دین،سبب نابودی امنیت است و با ترس و وحشت، زندگی مفهومی ندارد، و زوال عقل سبب زوال زندگی است و جامعه بی خرد را جز با مردگان نتوان قیاس کرد.

نهج البلاغه، حکمت۳۱۹،
تحت العقول، ص۲۴۵

چرا دعایم را اجابت نمی کنی؟!

امام صادق(ع):

عابدی از بنی اسرائیل، سه سال پیوسته دعا می کرد ولی به حاجت خود نمی رسید. روزی به ستوه آمد و عرض کرد: خدایا ! چرا دعایم را اجابت نمی کنی؟! در جواب به او گفتند: سه سال است که خداوند را با زبانی که آلوده به فحش و ناسزاست می خوانی. اگر می خواهی که دعایت مستجاب شود، فحاشی را رها کن، قلبت را از آلودگی پاک و نیت خود را نیکو کن. او چنان کرد و دعایش مستجاب شد.

اصول کافی ج۲ ،ص ۳۲۵

 پيامبر اکرم (صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله) :

 منِ انْقَطَعَ اِلَى اللّه‏ِ كَفاهُ اللّه‏ُ كُلِّ مَؤُنَةٍ وَ رَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَ مَنِ انْقَطَعَ اِلَى الدُّنْيا و َكَلَهُ اللّه‏ُ اِلَيْها؛

 هر كس از غير خدا بِبُرد، خداوند، هزينه زندگى او را تأمين مى‏ كند و از جايى كه انتظار ندارد، روزى ‏اش مى‏ دهد؛ امّا هر كس چشم اميدش به دنيا باشد، خداوند، او را به دنيا وا مى‏ گذارد.

 نهج الفصاحه/ص731