إسْتَغْفِرُڪَ منْ ڪُل لذَّةِ بِغَیرِ ذِڪرڪَ…
مناجاتـــــ‌الذاڪرین

من از تو، فقــــط تو را میخـــواهم.
الهــــی……..

شیخ رجبعلی خیاط (ره):

خداوند به قدری مهربان است که گویا فقط همین یک بنده را دارد.

که دائم به او می گوید: این کار را بکن و آن کار را مکن، تا درست بشوے.

بارالها؛

ﺍﮔﺮ ﻟﻐﺰﯾﺪﻩ ﮔﺎﻫﯽ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﭘﺎﯾﻢ، ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﻢ
ﻭ ﮔﺮ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﺯﯾﺮﻡ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭘﺎﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮐﺮﺩﻡ،
ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻡ

خدا تنها روزنه امیدی است که هیچ گاه بسته نمی شود …
تنها کسی ایست که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد …
با پای شکسته هم می توان سراغش رفت …
تنها خریداری است که اجناس شکسته را بهتر بر می دارد …
تنها کسی است که وقتی همه رفتند میماند …
وقتی همه پشت کردند آغوش می گشاید …
وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت می شود …
و تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه کردن …

«أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ»

استادی می فرمود :
این آیه معنایش این نیست که با
ذکر_خدا دل آرام می گیرد…
این جمله یعنی خدا می گوید :
جوری ساخته ام تو را که
جز با یاد من
آرام نگیری….

اگر بیقراری
اگر دلتنگی
اگر دلگیری
گیر کار آنجاست که هزار یاد ،
جز یادِ او،
در دلت جولان می‌دهد…