خدایا
ما گمشده دریای متلاطم روزگاریم
و تو بزرگواری!
پس خدایا!
هیچ می دانی که بزرگوار آن است که گمشده ای را به مقصد برساند؟
تا ابد محتاج یاری تو
رحمت تو
توجه تو
عشق تو
گذشت تو
عفو تو
مهربانی تو …
و در یک کلام “محتاج توایم” …
خدایا ما را محتاج غیر خودت نکن
امید بستیم به خودش؟
یا هنوز به هزار و یک اسباب و علل،
چنگ میزنیم و دل خوش میکنیم؟
یک لحظه به خودمون نگاه کنیم
میبینیم بیشترمون
شبیه تصویرى که حضرت علی در
نهج_البلاغه ترسیم کرده هستیم!
این خطاب امیرالمومنین به من و شمایی هست
که ادعاى توکل داریم
اما درست در بزنگاه ها،
امیدمون و اعتمادمون
فقط به بنده هاى خداست!
علی ع سوگند خورده که دروغ میگوییم!
همینقدر تلخ
همینقدر تکان دهنده!
” الدنیا،ضُحْکَةُ مُستَعبِرٍ “
دنیا، مضحکه اى گریه انگیز است.
غررالحکم
سر به سجده بگذار و خدا را تسبیح کن»
مرحوم شیخ رجبعلی خیاط می گفت:
بطری وقتی پر است و می خواهی خالی اش کنی خمش می کنی، هرچه خم شود، خالی تر می شود اگر کاملاً رو به زمین گرفته شود، سریع تر خالی می شود! دل آدم هم همین‌طور است…
گاهی وقت ها پر می شود از غم، از غصه از حرف‌ها و طعنه های دیگران! قرآن میگوید:
هرگاه که دلت پُر شد از غم و غصه ها، خم شو و به خاک بیفت. این نسخه ایست که خداوند برای پیامبرش پیچیده است:
ما قطعــاً می دانیم و اطلاع داریم… دلت می گیرد به خاطر حرفهایی که می زنند «سر به سجده بگذار و خدا را تسبیح کن» حجر_آیه «98»
