پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ کانَ لَهُ امْرَاَةٌ تُؤذیهِ لَمْ یقْبَلِ الله‏ُ صَلاتَها وَ لا حَسَنةً مِنْ عَمَلِها حَتّى تُعینَهُ وَ تُرضیهُ وَ اِنْ صامَتِ الدَّهرَ وَ قامَتِ اللَّیلَ وَ اَعْتَقَتِ الرِّقابَ وَ اَنْفَقَتِ الاَمْوالَ فىسَبیلِ الله‏ِ وَ کانَتْ اَوَّلَ مَنْ یرِدُ النّارَ ثُمَّ قالَ و عَلَى الرَّجُلِ مِثْلُ ذلِکَ الوِزْرِ وَ الْعَذابِ اِذاکانَ لَها مُؤذیا ظالِما؛
هر زنى، که شوهرش را آزار دهد، اگر تمام عمرش را روزه بگیرد و شب‏‌ها عبادت کند و بنده‌‏ها آزاد نماید و مال‌‏ها در راه خدا انفاق کند، خداوند هیچ نماز و کار نیکى را از او نمى‌‏پذیرد، تا آن‏گاه که به شوهرش کمک کند و او را از خود راضى نماید وگرنه آن زن اولین کسى است که به جهنم مى‌‏رود. سپس فرمودند: مرد، هم اگر همسر خود را اذیت کند یا به او ظلم نماید، چنین گناه و عذابى خواهد داشت.
ثواب الاعمال، ص 335، ح 1