ورزش شبانه
«دانشجو بابایی، ساعت دو بعد از نیمه شب می دود تا شیطان
را از خودش دور کند!» این جمله یکی از داغ‌ترین خبر‌هایی بود که بولتن خبری پایگاه “ریس” آمریکا چاپ کرده بود. عباس گفت: «چند شب پیش، کلنل “باکستر” فرمانده پایگاه و همسرش که از یه مهمونی شبونه بر می‌گشتند، من رو در حال دویدن توی میدون چمن پایگاه دیدند و برای دویدن در اون موقع شب توضیح خواستند». گفتم: «خوابم نمی اومد؛ خواستم ورزش کنم تا خسته بشم». هر دو با تعجب نگاهم کردند. فهمیدم جوابم قانع کننده نبوده. ادامه دادم: «مسائلی که اطرافم می گذره باعث می‌شه شیطان با وسوسه هاش من رو به گناه بکشه. در دین ما سفارش شده این وقت ها بدویم یا دوش آب سرد بگیریم». حرفم که تموم شد، تا چند دقیقه بهم می‌خندیدند. طبیعی هم بود. با ذهنیتی که اون ها در مورد مسائل جنسی داشتند، نمی تونستند رفتار من رو درک کنند.
شهید عباس بابایی
کتــاب پرواز تا بی نهایت، ص36
امام صادق (علیهالسلام)
از نگــــاه [ناپاک] بپرهیزید که چنـین نگـاهـى تخم شهـوت را در دل مى‌کارد و همین براى فتنه‌ى صاحب آن دل بس است.
تحـف العقـــــــــول، ص 305
الهی: گدای تو به کار خود شادان است، هرکه گدای تو شد در دو عالم سلطان است.الهی: اگر تن مجرم است دل مطیع است واگر بنده بدکار است کرم تو شفیع است.الهی: دانایی ده که در راه نیفتم و بینایی ده که در چاه نیفتم الهی:کار آن کس کند که تواند، عطا آن کس بخشد که دارد پس بنده چه تواند و چه دارد؟ الهی:نام تو ما راجواز، مهر تو ما را جهاز،شناخت تو ما را امان،لطف تو ما را عیان. الهی:ای یادگار جان هاو یاد رشته ی دل ها،به فضل خود ما را یاد کن وبه یاد لطفی ما را یادکن. الهی:به عنایت ازلی تخم هدایت کاشتی،به رسالت پیامبران آب دادی،به یاری و توفیق پروردی،به نظر خود بار آوردی. الهی:نامت نور دیده ی آشنایان،یادت آیینمنزل مشتاقان،یافتنت چراغ دل مریدان،اُنست جان دوستان. الهی:عنایت تو کوه است و فضل تو دریا،کوه کی فرسود و دریا کی کاست پس شادی یکی است که دوست یکتاست. الهی:ای حجت را یاد و انس را یادگار، خود حاضری ما را جستن چه کار؟
اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم و یا از روی خودخواهی فقط خود را پسندیدم اگر از دست من در خلوت خود گریه ای کردی اگر بد کردم و هرگز به روی خود نیاوردی اگر زخمی چشیدی گاه گاهی از زبان من اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من نمیگویم میان سجده سبزت دعایم کن فقط امشب در این شب ها حلالم کن
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ کانَ لَهُ امْرَاَةٌ تُؤذیهِ لَمْ یقْبَلِ اللهُ صَلاتَها وَ لا حَسَنةً مِنْ عَمَلِها حَتّى تُعینَهُ وَ تُرضیهُ وَ اِنْ صامَتِ الدَّهرَ وَ قامَتِ اللَّیلَ وَ اَعْتَقَتِ الرِّقابَ وَ اَنْفَقَتِ الاَمْوالَ فىسَبیلِ اللهِ وَ کانَتْ اَوَّلَ مَنْ یرِدُ النّارَ ثُمَّ قالَ و عَلَى الرَّجُلِ مِثْلُ ذلِکَ الوِزْرِ وَ الْعَذابِ اِذاکانَ لَها مُؤذیا ظالِما؛
هر زنى، که شوهرش را آزار دهد، اگر تمام عمرش را روزه بگیرد و شبها عبادت کند و بندهها آزاد نماید و مالها در راه خدا انفاق کند، خداوند هیچ نماز و کار نیکى را از او نمىپذیرد، تا آنگاه که به شوهرش کمک کند و او را از خود راضى نماید وگرنه آن زن اولین کسى است که به جهنم مىرود. سپس فرمودند: مرد، هم اگر همسر خود را اذیت کند یا به او ظلم نماید، چنین گناه و عذابى خواهد داشت.
ثواب الاعمال، ص 335، ح 1
