تلنگر

لپ تاپم رو روشن کردم و افتادم
تو کوچه پس کوچه های اينترنت…

چند تا کوچه رو که دور زدم، يهو ديدم
آژير آنتی ويروس به صدا دراومد ؛ فهميدم ويروس گرفته .

سريع ويروس رو از بين بردم تا به سيستمم، آسيبی نرسونه …

کارم که تموم شد به حال خودم خنديدم.
“البته از اون خنده ها “خنده ی تلخ من
از گريه غم انگيز تر است"!

با خودم گفتم: کاش اينقدر که هوای
لپ تاپت رو داری، هوای خودتم داشتی

کاش وقتی گناه ميکردی و آژير دلت
داد ميزد که: خطر.. خطر..!!
دلم
به حال خودم
سوخت…!!

تازه فهميدم خــــــــيلی وقته گناهها،
آنتی ويروس دلم رو هم خفه کردند

نمی‌دونم_چی_بگم

اما خوش به حال اونايی که آنتی ويروس
دلشون اورجيناله و هر روز با وصل شدن
به خدا آپديتش ميکنن …

خوش به حال اونايی که هر شب
رفتاراشون رو مرور می کنن واگر گناهی
ناخواسته وارد دلشون شده با آنتی ويروس
استغفار نابودش ميکنن ؛

|يه آنتی ويروس خريدم به نام ” استغفار “|

از ته دل گفتم:
“اسـتغـفرالله ربـي و اتـوب الـيه…