آتشی نمی‌سوزاند “ابراهيم” را…
و دريايى غرق نمی‌کند “موسى” را…

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى “نيل” می‌سپارد،
تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش؛

یوسف را برادرانش به چاه می‌اندازند،
سر از خانه‌ی عزيز مصر درمی‌آورد!

مَکر زليخا زندانيش می‌کند،
اما عاقبت بر تخت ملک می‌نشیند…

از اين “قِصَص” قرآنى هنوز هم نياموختی؟؟!!

که اگر همه‌ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند،
و خدا نخواهد؛
نمی‌توانند …
او که يگانه تکيه گاه من و توست!

پس؛
به “تدبيرش” اعتماد کن،
به “حکمتش” دل بسپار….