امام صادق علیه السلام:

خدای متعال به داوود(ع) وحی کرد،
چون بنده‌ام برایم یک حسنه بیاورد، با همان یکی، بهشتم را بر او روا می‌دارم.
داوود گفت: پروردگارا! آن یک حسنه چیست؟
فرمود: “بندۀ مؤمنم را خوشحال کند"، اگر چه به دانه‌ای از خرما باشد.
داوود گفت: حق دارد آنکه تو را شناخت امیدش را از تو قطع نکند.

الکافی، ج2، ص189