خداوندا!
مرا انسانی بساز که ترا بشناسد و خود را بشناسد.
مرا چندان قوی گردان که به گاه ناتوانی از سستی خود آگاه گردم.
چنان جسور و با شهامتم کن که به هنگام وحشت جرأت مقابله با خویش را داشته باشم.
مرا انسانی بساز که به هنگام شکست شرافتمندانه در خود احساس کبر و غرور کنم و به گاه پیروزی فروتن و نجیب باشم.
مرا انسانی بساز که از ناملایمات زندگی روی برنتابم.
به هنگامی که باید سینه سپر کنم پشت برنگردانم.
مرا انسانی قرار بده که دلش روشن و صاف و هدف زندگیش عالی باشد. پیش از اینکه در اندیشه فرمانروایی بر دیگران باشم بر خویشتن حکومت کنم.
مرا انسانی بساز که خندیدن را بیاموزد اما گریستن را نیز هرگز از خاطر نبرد.
انسانی که گام در آینده بگذارد ولی گذشته را نیز هرگز فراموش نکند.
و از همه مهمتر در مقابل چشمان جادویی و افسونگر هیچ کس تسلیم نشود و مسحور نگردد.
خدایا من تاب تحمل ندارم مرا به حال خود وامگذار ای مهربانترین مهربانان و ای بهترین تکیه گاه و پناه امیدواران.
منبع:با خدا باش پادشاهی کن