خداوندا چو جان دادی دلم بخش
دل عاشق، نه جان عاقلم بخش

درونی ده که بیرون نبود از درد
به بیرون و درون نبود ز تو فرد

چنان دارم که تا پاینده باشم
نه از جان بلکه از دل زنده باشم

چنان نه یاد خود اندر ضمیرم
که با یاد تو میرم، چون بمیرم

چنانم ده میِ پی در پیِ عشق
که فردا مست خیزم از می عشق

امیرخسرو_دهلوی