أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ،
وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِــــي ذَلِكَ

تنها تو مےتوانے آن اندوه را از ميان بردارے و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور ڪنے.
پس با من چنين ڪن!
+ فقط تو میتونے آرومم ڪنے. . .