شعر امام زمان (عج)
27 تیر 1398
رفته بودی که بیایی ، چقدر طول کشید
عرض کردیم نبودی و سحر طول کشید
ما برای خودمان این همه گفتیم بیا
نـذر کـردیم به پـای تـو بیفتیم ، بیا
تـو طبیـب دل غـم دیـدهی مایی
ما که مردیم بیا ، پس تو کجایی
مگر اینـکه تـو بیـایی و نجـاتم بدهی
مگر اینکه تو از این وضع نجاتم بدهی
از به خود آمدن این غافله را گم کردیم
وای بـر مـا ، پسـر فاطـمه را گـم کردیم